Orhan Yılmaz

Diyeceğimde sen ona bile değmezsin.

Arabaların kontak anahtarı üzerinde kalacak,tatlı çaya nazır köşkün anahtarı güvenlikte,karpuz keseceksin artık sende kızağa alınanlar pistinde.

Oturduğun koltuk rahattı,makamın ise ferah,tatlı çaya nazırdı köşkün,yalandı her yanın.

Bununda gidişini gördüm ey Tanrım kurbanlarını vereceğim zaman hayli yakın.

Devleti elektirikçi İsmailin malı,bu milleti fındık kabuğu sanmıştın.Milleti fındık gibi kalemle kırıp ekmek gibi bölmüştün.Biz FETÖcü hainlerin zulmüyle cehennemi yaşarken sen sahte cennetinden halimize gülmüştün.

Karşında Boyalıcanın kaşa,Arkanda Hıdırlığın tepeye,yanındaki hacet tepesine bakıp,ben yarattım diyor nefretinle öldürüyordun,giderken yaptıklarım yanıma kar,Tanrı eder beni bahtiyarda dersin gülüp eğlenmeye devam edersin dünyada.

Unutmaki,hükmünde üzerinde hüküm vardır.İnsan beşerdir ,insanın adaleti hedefi bulmaz şaşar.Onunsa adaletinden sual sorulmaz.

Bahçelerin bahar görmesin kurusun.Umutların yarıda kalsın,umutlarının başına fidanlar dikmek nasibin olsun.Yüreğin cehennem gibi yansın,kuruttuğun umutlar gibi soyun sopun kurusun.Gecelerin gündüz olmasın,her yol sana erken kapansın,dişlerin dökülsün,etlerin yaşarken çürüsün,bu zulmün hesabını dünyada vermeden toprak nasibin olmasın.

Tanrı bunun gibileri bir daha bu şehrin başına bela etmesin.